De Passie uit de Venstraat

Pierre Eijzermans (64) is al 6 jaar met pensioen, maar staat nu geregeld weer voor de klas. Waarom is Pierre er weer? "Omdat ze me niet kunnen missen, tiens!"


“Ik ben precies iemand van het A-team,” grinnikt Pierre. “’s Ochtends om kwart voor 8 bellen ze me uit bed en even later sta ik op de speelplaats. Die kinderen roepen me van ver toe: Welke juf is ziek, meester Pierre? Kom je bij ons asjeblief?”
Lesgeven is mijn leven
“Ik vervang afwezige leerkrachten in alle klassen van de basisschool. Met mijn ervaring kan ik na één blik in de agenda aan de slag. Ik doe trouwens enkel wat ik liefst doe: puur lesgeven! Administratie en toezichten gaan aan mij voorbij. Verbeterwerk doe ik als het even kan wel. Dat is fijn voor de collega die later weer aan de slag gaat.”
Ik luister
“Meer dan vroeger moet je kinderen verrassen en hun aandacht vasthouden. Dat kost moeite, maar ik vertel graag. Vertellen werkt. Lesgeven is trouwens meer dan doorgeven van kennis: het is omgaan met emoties. Een kind vertelt dat zijn kat dood is? Daar maak ik tijd voor.”
Met de voeten van bompa spelen?
In de zesdeklas probeert er wel eens iemand met mijn voeten te spelen. Dan zeg ik: uwe papa heeft nog bij mij gezeten en die heeft dat ook al eens geprobeerd. En weet je wat? Dat is toen ook niet gelukt, haha. Ik word binnenkort overgrootvader en dat ben ik voor de kinderen hier ook. Mijn verantwoordelijkheid stopt na mijn interventie. Ik kan en mag het loslaten.”

Wie heeft het vuur in de vingers, het licht in de ogen en het hart op de tong? Ken je zo iemand? Tip 'Het Gekaekel'. Klik!